دخترم مهسا

دنیای عجیبی است من هر روز زبانم بند میآید از اینکه بگویم تو چقدر زود بزرگتر می شوی  و تو هر روز واژه های تازه تری میآموزی تا هر آنچه که قند در دلم آب میکند به زبان بیاوری شیرین زبانٍ من ! دنیای وارونه ای ست تو برای آموختن زندگی بزرگ و بزرگتر میشوی و من و من برای ساختن  لحظه های شاد تو به اندازه ی دنیای تو کوچک می شوم مثل بازیچه هایت مثل تخیلات شیرین و بی مثالت ...  که غرقم میکند در لذت داشتن تو و باتو لحظات را سپری کردن... که حتی گاهی بر گذر اینگونه پر سرعت زمان افسوس میخورم و حسی که مدام مرا هشدار می دهد : نکند امروز را از دست بدهم... و دلم برای روزهایی که همه در کنار تو گذشت تنگ است و برای روز...

همه ی دنیا ی من نگاه مهسا میشینم یه عمری چشم به راه مهسا منو می رسونه تا شبای رویا چهره قشنگ مثل ماه مهسا دلم آروم نداره بی قراره گریه ی هر شبم بی اختیاره گل مهسا همه ی دارو ندارم غیر مهسا کسی رو دوست ندارم نگاه کن تو چشام مهسا عزیز رویاهام مهسا پس کی مال من میشی؟ من تو رو می خوام مهسا دوست دارم زندگیمو براش بزارم آسمونمو براش هدیه بیارم میشینم هر شبو هر شب سر راهش تا چشام بیفته تو چشمه قشنگش ...